TÜRKCƏ HAİ-KAİLƏR

*
Dəŋiz, bir ana;
Doğmamış boğar
Düşüўü də tapılmaz…


***

Doğa gəlini,
Səni qısırlaşdıran
Hansı anasız?!

***

Başlanğıcda su vardı;
Əriyir buz dağları:
Soŋ Çağ bu (qiyâmət)!

***


Bir ulus doğur;
Sancısı yükü
(Əbəyə deўil) gəbəyə düşər!

***

Döşləri çürümüş dağ
Nə ceyran bəslər (qoynunda)
Nə kəklik, nə av…

***

Qalabalıqlaşan bir “Yer”
Böyüdükcə ər
Taŋrı kiçilər…

***

Çan, baŋ, azan
Budur beyniŋi
Taŋrı’dan yayındıran!...

***

Adı: Güvənlik gücü
Görüncə üzünü
Güvənsiz duyarsan (özünü)!

***

Dəŋiz gəlini
Göў yolçuluğa
Ver dalğaya əlini…

***

Artıq asid yağışla
Qısır torpaqdan
Şüşə göўərir…

***

Hamı donmuşdur:
Bir serçə, bir dal
Daş üstündə bir qartal…

***

Bozqır qarnında sancı
Köçdən qayıdır
Qurdlar sürüsü…

***

Qanovuz çadrasında
Günəş doğuzur
Göўüŋ oğlunu…

***

Ay çörəklənmiş (göў təndirində)
Birazdan Şaman
Oyandırar Doğa’nı…

***

Ay’ıŋ üzü qızarıb
Yerdəkiləriŋ
Üzsüzlüўündən!

***

Şəhəriŋ bütün saatları
irəli-geri
Quşlara sormaq gərək zamanı…

***

T. Ata