Çılğınlıqdan bu özgə evrəni itirmişəm!Göўgəzərəm də eviŋ yerini itirmişəm!
Nə mən özümdən nə də kimsə məndən soraqlı
Köŋül məni, mən də o dəlini itirmişəm!
Taxtı, tacı əlindən uduzmuş Süleyman tək
Haçandır əsriklikdən şüşəni itirmişəm!
Mən soŋsuzdan varlığıŋ başlanğıcını sorma!
Daş yuxudan nağılıŋ başını itirmişəm!
Uşaq eviŋ yolunu itirincə ağlayar
Necə ağlamayım mən; yiyəsin itirmişəm!?
Əŋ yeўi —hara getsə— köŋül dalınca olum
İndi ki —Sâib— Kə’bə, bodevin itirmişəm!?
Türkcəsi: Toğrul Ata
_________________
evrən: ‘عالم’
çılğınlıq: ‘جنون’
əsriklik: ‘مستی’
yiyə: ev yiyəsi
bodevi: ‘بتخانه’.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder