yakacaksın sonunda biliyorum ruhumu da, cismimi de
yaratıcıların hep bir cehennemi var
bu sevdanın da rengi kara
mülkiyet kavramı yok benim için, -
uygarlığın kesik göbeğinde çağcıl bir göçebeyim
benimki değil o masum güzellik
alnın ve göğsün damgalı görüyorum
dipsiz karanlık bir kuyudur gözlerim, hayatım
sen de kaybolacaksın biliyorum
bilincim ve belleğim bir daha kaybolacak
bir daha parçalanacağım ve ruhen teşhir olacağım ve cismen teşrih olacağım
ve kaçıncı sefer mahşur olacağım
anonim bir meşhur
adım bile benim değil
sen de benim değilsin, benden yabancı
eriyorum kelebek gibi, kanarak
eriyorum mum gibi, yanarak
yanağında ektiğim öpücük yeşermeyecek, o günlük kelebek
susmak, ah susmak bu hayati cinayet
bütün gizemlerin sonsuz kaynağı
körler dünyasında görmek, en büyük cezasıdır yaratıcının...
Toğrul Ata
Çengelköy- 21 şubat 2012
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder